بیایید پیام‌های خوانده شده را در WeakSet ذخیره کنیم:

let messages = [
  {text: "Hello", from: "John"},
  {text: "How goes?", from: "John"},
  {text: "See you soon", from: "Alice"}
];

let readMessages = new WeakSet();

// دو پیام خوانده شد
readMessages.add(messages[0]);
readMessages.add(messages[1]);
// دو المان دارد readMessages

// !بیایید اولین پیام را دوباره بخوانیم...
readMessages.add(messages[0]);
// همچنان دو المان یکتا دارد readMessages

// خوانده شده است؟ message جواب: آیا
alert("Read message 0: " + readMessages.has(messages[0])); // true

messages.shift();
// یک المان دارد (از لحاظ فنی، حافظه ممکن است بعدا از آن المان تمیز شود) readMessages حالا

ساختار WeakSet به ما این امکان را می‌دهد که یک دسته از پیام‌ها را ذخیره کنیم و به راحتی بررسی کنیم که پیامی درون آن هست یا نه.

این ساختار به طور خودکار محتوای دورنش را پاک می‌کند. اما بدی آن این است که ما نمی‌توانیم درون آن حلقه بزنیم، نمی‌توانیم به طور مستقیم «تمام پیام‌های خوانده شده» را از آن بگیریم. اما می‌توانیم این کار را با حلقه‌زدن درون تمام پیام‌ها و جداسازی آن‌هایی که درون set هستند، انجام دهیم.

یک راه حل متفاوت دیگر می‌تواند اضافه کردن ویژگی message.isRead=true به پیام، بعد از اینکه خوانده شد باشد. به دلیل اینکه شیءهای پیام‌ها توسط کد دیگری انجام می‌شود، این کار توصیه نمی‌شود اما می‌توانیم از ویژگی سمبلی برای جلوگیری از تناقضات استفاده کنیم.

مثلا اینگونه:

// ویژگی سمبلی تنها در کد ما شناخته شده است
let isRead = Symbol("isRead");
messages[0][isRead] = true;

حالا کد شخص ثالث احتمالا ویژگی اضافی ما را نخواهد دید.

اگرچه سمبل‌ها به ما این امکان را می‌دهند که از احتمال بروز مشکل را کم کنیم، استفاده از WeakSet از نظر معماری بهتر است.